Hotel : Maswik Lodge - Grand Canyon
Prijs : $ 192 - € 69 per nacht
Gem. Temp. : 30° C
Afgelegd : ---
Vandaag staan we zoals gepland heel vroeg op. Om 5.30 uur zijn we al uit de veren. We willen namelijk de hitte op onze wandeling voor zijn door op tijd, in de ochtendkoelte, te vertrekken.
Precies om 6.30 uur trekken we de deur achter ons dicht. Thierry en Guy staan ook al klaar en samen vertrekken we. We gaan op zoek naar het beginpunt van de trail. Terwijl we aan het stappen zijn, zien we her en der elken bij de cabins grazen. Ze lijken ons heel tam en lopen op een paar meters afstand ons zomaar voorbij. Al gauw vinden we het beginpunt van de wandeling en dalen we de canyon in.
Precies om 6.30 uur trekken we de deur achter ons dicht. Thierry en Guy staan ook al klaar en samen vertrekken we. We gaan op zoek naar het beginpunt van de trail. Terwijl we aan het stappen zijn, zien we her en der elken bij de cabins grazen. Ze lijken ons heel tam en lopen op een paar meters afstand ons zomaar voorbij. Al gauw vinden we het beginpunt van de wandeling en dalen we de canyon in.
.
We zijn zeker niet de enigen die vandaag die Bright Angel Trail gaan lopen. Op het net en via het forum hebben we al heel wat gelezen over de wandeling en het belooft een inspannende trip te worden. We hebben voldoende water mee en hopen dat de drie waterbevoorradingspunten op onze weg open zullen zijn, zodat we op tijd kunnen bijtanken.
Onderweg zien we in een boom een bighornsheep. Het is bijna niet te geloven, maar het is het eerste bighornsheep dat wij zien op onze vijf Amerikareizen.
Gestaag gaan we dieper en dieper de canyon in. Het afdalen gaat eigenlijk heel gemakkelijk.
Onderweg zien we in een boom een bighornsheep. Het is bijna niet te geloven, maar het is het eerste bighornsheep dat wij zien op onze vijf Amerikareizen.
Gestaag gaan we dieper en dieper de canyon in. Het afdalen gaat eigenlijk heel gemakkelijk.
Op de meeste plaatsen zijn er treden aangelegd die we gewoon moeten volgen. We denken al aan de terugweg… al deze treden opnieuw opklimmen zal andere koek zijn ! Heel op het gemak stappen we verder en zoals de kaart van de wandeling aangeeft passeren we achtereenvolgens de Mile-and-a-Half Resthouse, de Three Mile Resthouse, Indian Garden en als laatste Plateau Point.
In het eerste resthouse is het tamelijk druk. Een aantal groepen jongeren lopen ook de trail maar die gaan waarschijnlijk dieper de canyon in en overnachten in Phantom Ranch. We vullen er onze intussen lege waterflessen helemaal op. In het tweede Resthouse is het al minder druk. Ook daar is er gelegenheid om water bij te vullen. Fris en koel is het water niet maar dat is voor ons niet het belangrijkste. We zijn al heel blij dat we de reserves kunnen aanvullen. In Indian Garden komen we in een oase van groen terecht. Het is er koeler dan op de rest van de trail. Het is de aangewezen plaats om wat op adem te komen. De rustpauze kunnen we best wel even gebruiken. Vandaar is het nog maar een vlak stuk weg afleggen tot aan ons voorziene eindpunt, Plateau Point. Precies om 10.00 uur bereiken we ons einddoel. We hebben exact 3.30 uur afgedaald.
Het uitzicht is hier magnifiek mooi ! Eén uitzichtpost is afgebakend met een hek en ijzerdraad voor de veiligheid. Op andere plaatsen is het oppassen geblazen want je kunt er gevaarlijk dicht bij de afgrondrand komen. Enkele Amerikaanse jongeren doen dit en we houden ons hart even vast. Een beetje onverantwoord vinden wij dit toch. Diep beneden ons stroomt de Coloradorivier. Ze heeft zich met de jaren een prachtige weg naar beneden weten te banen. Adembenemend mooi is het ! Enkele blauwe raftingboten bewegen zich als kleine rubberbootjes voort. Dit brengt ons op het idee om dit ook eens te doen op een toekomstige reis…
We genieten er nog een tijdje van het mooie uitzicht en om half elf besluiten we om de terugweg aan te vatten. We hebben nog een hele klimweg af te leggen.
Heel op het gemak en met voldoende rustpauzes stijgen we omhoog de canyon uit. We komen voorbij dezelfde rustpunten en houden ook nu weer overal halt om uit te rusten. Het klimmen is inderdaad flink lastig en zal waarschijnlijk wel zijn sporen achterlaten in onze benen, maar het is zeker de moeite waard. Om 15.30 uur, vijf uur en een half nadat we de klimtocht aanvatten, bereiken we opnieuw het startpunt. Net ervoor krijgen we nog een donder- en regenbui over ons heen maar die werkt lekker verfrissend. We hebben het gehaald en we hebben ervan genoten !!!
In het eerste resthouse is het tamelijk druk. Een aantal groepen jongeren lopen ook de trail maar die gaan waarschijnlijk dieper de canyon in en overnachten in Phantom Ranch. We vullen er onze intussen lege waterflessen helemaal op. In het tweede Resthouse is het al minder druk. Ook daar is er gelegenheid om water bij te vullen. Fris en koel is het water niet maar dat is voor ons niet het belangrijkste. We zijn al heel blij dat we de reserves kunnen aanvullen. In Indian Garden komen we in een oase van groen terecht. Het is er koeler dan op de rest van de trail. Het is de aangewezen plaats om wat op adem te komen. De rustpauze kunnen we best wel even gebruiken. Vandaar is het nog maar een vlak stuk weg afleggen tot aan ons voorziene eindpunt, Plateau Point. Precies om 10.00 uur bereiken we ons einddoel. We hebben exact 3.30 uur afgedaald.
Het uitzicht is hier magnifiek mooi ! Eén uitzichtpost is afgebakend met een hek en ijzerdraad voor de veiligheid. Op andere plaatsen is het oppassen geblazen want je kunt er gevaarlijk dicht bij de afgrondrand komen. Enkele Amerikaanse jongeren doen dit en we houden ons hart even vast. Een beetje onverantwoord vinden wij dit toch. Diep beneden ons stroomt de Coloradorivier. Ze heeft zich met de jaren een prachtige weg naar beneden weten te banen. Adembenemend mooi is het ! Enkele blauwe raftingboten bewegen zich als kleine rubberbootjes voort. Dit brengt ons op het idee om dit ook eens te doen op een toekomstige reis…
We genieten er nog een tijdje van het mooie uitzicht en om half elf besluiten we om de terugweg aan te vatten. We hebben nog een hele klimweg af te leggen.
Heel op het gemak en met voldoende rustpauzes stijgen we omhoog de canyon uit. We komen voorbij dezelfde rustpunten en houden ook nu weer overal halt om uit te rusten. Het klimmen is inderdaad flink lastig en zal waarschijnlijk wel zijn sporen achterlaten in onze benen, maar het is zeker de moeite waard. Om 15.30 uur, vijf uur en een half nadat we de klimtocht aanvatten, bereiken we opnieuw het startpunt. Net ervoor krijgen we nog een donder- en regenbui over ons heen maar die werkt lekker verfrissend. We hebben het gehaald en we hebben ervan genoten !!!
.
De trail is zeker te doen. De straffe verhalen, die we hier en daar op het net gelezen hebben over de wandeling, vinden we wat overdreven. Een rustig tempo, voldoende pauzes inlassen en genoeg water drinken vinden wij het belangrijkste bij het lopen ervan. Het is alweer een aanrader voor iedereen die van wandelen houdt.
Terug op de ‘kamer’ nemen we allereerst een douche om al het vuil (en we zijn vuil !) van ons af te spoelen. We leggen ons wat op het bed, rusten wat uit en genieten nog even na.
In de vooravond, voor het avondmaal, kijken we naar een reportage over de Grand Canyon op de televisie. We herkennen heel wat plaatsen waar ook wij geweest zijn. ’s Avonds gaan we lekker eten in de Arizona Room. We kunnen niet meteen aan tafel maar krijgen een bieper mee. Dat is iets wat ze hier in Amerika wel vaker gebruiken als een restaurant vol is. Je wordt opgebiept van zodra er een tafel vrij komt. Voor ons betekent dat een klein half uurtje wachten. We doden de tijd met een bezoekje aan een souvenirswinkeltje waar we alweer enkele hebbedingetjes kopen natuurlijk.
Als we aan de beurt zijn, nemen we plaats aan een grote ronde tafel. We bestellen alweer steak, want die zijn hier toch wel echt lekker.
We gaan na afloop niet al te laat slapen want morgen staat alweer het een en ander op het programma.
Terug op de ‘kamer’ nemen we allereerst een douche om al het vuil (en we zijn vuil !) van ons af te spoelen. We leggen ons wat op het bed, rusten wat uit en genieten nog even na.
In de vooravond, voor het avondmaal, kijken we naar een reportage over de Grand Canyon op de televisie. We herkennen heel wat plaatsen waar ook wij geweest zijn. ’s Avonds gaan we lekker eten in de Arizona Room. We kunnen niet meteen aan tafel maar krijgen een bieper mee. Dat is iets wat ze hier in Amerika wel vaker gebruiken als een restaurant vol is. Je wordt opgebiept van zodra er een tafel vrij komt. Voor ons betekent dat een klein half uurtje wachten. We doden de tijd met een bezoekje aan een souvenirswinkeltje waar we alweer enkele hebbedingetjes kopen natuurlijk.
Als we aan de beurt zijn, nemen we plaats aan een grote ronde tafel. We bestellen alweer steak, want die zijn hier toch wel echt lekker.
We gaan na afloop niet al te laat slapen want morgen staat alweer het een en ander op het programma.
